Τι πρέπει να σκεφτούμε πριν αποφασίσουμε να ζευγαρώσουμε τη φοράδα μας για αναπαραγωγή
Τι πρέπει να σκεφτούμε πριν αποφασίσουμε να ζευγαρώσουμε τη φοράδα μας για αναπαραγωγήΗ αναπαραγωγική διαδικασία στα άλογα είναι πολύπλοκη, πολυέξοδη και μπορεί ακόμη να γίνει επικίνδυνη εμπειρία για ανθρώπους που δεν έχουν τις κατάλληλες γνώσεις και την επιστημονική υποστήριξη.
Πολλές φορές ο ενθουσιασμός να αποκτήσουμε όμορφα πουλαράκια από την αγαπημένη μας φοράδα δεν μας επιτρέπει να σκεφτούμε τις πραγματικές ανάγκες και το μακρύ ταξίδι που θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να κάνουμε από τη στιγμή της σύλληψης μέχρι και τέσσερα χρόνια μετά που θα αρχίσει η ουσιαστική εκπαίδευση του πουλαριού.
Η οικιακή αναπαραγωγή αλόγων από "χόμπι" θα πρέπει να αποφασίζεται μετά από σοβαρή σκέψη.
Η περίοδος της εγκυμοσύνης ιδιαίτερα στα θηλαστικά είναι δύσκολη και μπορεί να αποδειχθεί μοιραία για τη φοράδα και το πουλάρι αν κάτι πάει στραβά. Ακόμη και μετά τη γέννα, η διαδικασία θηλασμού, απογαλακτισμού αλλά και η φροντίδα του πουλαριού - το πιθανότερο είναι να έχετε ένα ατίθασο πουλάρι, όπως όλα τα νεαρά ζώα - θα γίνει ο μόνιμος πονοκέφαλος και βέβαια τα έξοδα για ειδικές τροφές, ιππιάτρους και επιπλέον χώρο βοσκής / εγκαταστάσεις που θα πρέπει να φιλοξενήσουν φοράδα και μωρό για τα επόμενα τρία χρόνια της ζωής τους, είναι αρκετοί λόγοι για να σκεφτείτε σοβαρά το θέμα της οικιακής αναπαραγωγής.
Οι φοράδες που μπορεί να περάσουν κάποια γενετική ανωμαλία στα πουλάρια δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται για αναπαραγωγή. Επίσης αν και είναι δυνατόν να ζευγαρωθεί επιτυχώς μια άθικτη φοράδα γενικά τα ποσοστά γονιμότητας για τα συγκεκριμένα άλογα τείνουν να μειώνονται ιδιαίτερα μετά τα 15 τους χρόνια. Ακόμη η διαμόρφωση των γενετικών οργάνων της φοράδας είναι ένας σημαντικός παράγοντας επιτυχίας ή μη ενώ τέλος η σωστή επιλογή του επιβήτορα μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση. Εκτός από υγιής θα πρέπει να έχει τα κατάλληλα γονίδια για να κληρονομήσει στο πουλάρι και βέβαια εάν μπορείτε να έχετε κάποιες συστάσεις από τρίτους για τον επιβήτορα της επιλογής σας τότε τα ποσοστά επιτυχίας αυξάνονται.
Δύο είναι οι μέθοδοι αναπαραγωγής ίππων, η φυσική και η τεχνητή σπερματέγχυση. Η φυσική μέθοδος απαιτεί κυρίως εξειδικευμένο προσωπικό ή γνώσεις από τους ιδιοκτήτες ενώ τα ποσοστά επιτυχίας είναι περίπου 80%. Η τεχνητή γονιμοποίηση (τεχνητή σπερματέγχυση) μπορεί να γίνει με σπέρμα που έχετε εσείς επιλέξει και είναι είτε ψυγμένο ή κατεψυγμένο. Επειδή η τεχνητή σπερματέγχυση είναι μια διαδικασία που απαιτεί πολύ λεπτούς χειρισμούς και μεγάλο οικονομικό κόστος, πρέπει να σιγουρευτείτε πως ο κτηνίατρος που θα αναλάβει έχει μεγάλη εμπειρία στον τομέα αυτό. Η σωστή εξέταση και παρακολούθηση της φοράδας, ο σωστός συγχρονισμός της τεχνητής σπερματέγχυσης και ο επιδέξιος χειρισμός του σπέρματος είναι καθοριστικής σημασίας για την επιτυχία.
Ο ρόλος του ιππιάτρου είναι σε κάθε περίπτωση πολύ σημαντικός για την εξέταση της φοράδας, τα ποσοστά επιτυχίας, όπως και το κόστος της αναπαραγωγικής διαδικασίας.
το κείμενο δημιουργήθηκε από Eldani (Horse.gr) 11/11/2006
.JPG)
