Ιστορία του αλόγου
Ο πρόγονος του αλόγου έκανε την εμφάνισή του στην Ηώκαινο περίοδο, πριν από 50 περίπου εκατομμύρια χρόνια και οι επιστήμονες του έδωσαν το όνομα Ηώιππος (το άλογο της αυγής). Τα απολιθώματά του που έχουν βρεθεί στη Βόρειο Αμερική και στην Ευρώπη δείχνουν ένα θηλαστικό με οπλές, ύψους 30-60 εκατοστών (στο ύψος του ώμου) και καμπουρωτή ράχη.
Τα σημερινά άλογα ανήκουν στην οικογένεια Εquus Caballus.
Η σχέση που αναπτύχθηκε ανάμεσα στο άλογο και τον άνθρωπο είναι μοναδική.
Το άλογο αποδείχθηκε η πολυτιμότερη κατάκτηση του ανθρώπου ο οποίος είχε πλήρη συνείδηση αυτού του γεγονότος και γι' αυτό του έδωσε πολύτιμη θέση στη ζωή και στους μύθους του.
Η λέξη "ιππότης", που σήμερα πιστοποιεί την ευγένεια και τους καλούς τρόπους, (και παλαιότερα την τιμή, την ευθύτητα, το σεβασμό και το θάρρος) προέρχεται από το ευγενές αυτό ζώο. Ορισμένες αρχαίες κοινωνίες όφειλαν την ύπαρξή τους και τα κατορθώματά τους αποκλειστικά στο άλογο. Επλασαν μυθικά ζώα όπως τους Κενταύρους, τον Πήγασο και τον Μονόκερο, αποδίδοντάς τους θαυμαστές ιδιότητες.
Διάσημα άλογα
Ο Βουκεφάλας: το άλογο του Μεγάλου Αλεξάνδρου το οποίο φημιζόταν για την ομορφιά του. Ηταν όμως άγριο και ατίθασο και δεν δεχόταν καβαλάρη στην πλάτη του. Ο νεαρός τότε Αλέξανδρος παρατήρησε ότι οι αναβάτες προσπαθούσαν να το καβαλικέψουν με τον ήλιο στην πλάτη του και το άλογο τρόμαζε όταν έβλεπε τη σκιά του στο έδαφος. Ο Αλέξανδρος το έστρεψε προς τον ήλιο και έτσι μπόρεσε να το καβαλήσει. Ο Φίλιππος θαύμασε την εξυπνάδα του γιου του και του το χάρισε. Ο Αλέξανδρος το βάφτισε Βουκεφάλα επειδή το άλογο είχε μεγάλο κεφάλι. Από τότε έγιναν αχώριστοι και ο Βουκεφάλας δεν δεχόταν άλλον αναβάτη εκτός από τον Αλέξανδρο. Πάνω σε αυτό το άλογο, ο Αλέξανδρος έφτασε κατακτητής στα πέρατα του κόσμου. Τόσο πολύ αγαπούσε το άλογό του ώστε, όταν εκείνο πέθανε, έδωσε το όνομά του σε μια πόλη της Ασίας.
Ο Ιντσιτάτους: το άλογο του Ρωμαίου αυτοκράτορα Καλλιγούλα. Λέγεται ότι ο Καλλιγούλας διόρισε το άλογο αυτό στη ρωμαϊκή Γερουσία δίνοντάς του τον τίτλο του Συγκλητικού (Senator). Κανείς βέβαια από τους ευγενείς Ρωμαίους συγκλητικούς δεν τόλμησε να διαμαρτυρηθεί για τη βαρύτατη αυτή προσβολή, για ευνοήτους λόγους.
Ο Ελ Μορτζίλιο: ήταν το αγαπημένο άλογο του Ισπανού κατακτητή Κορτές. Οι ιθαγενείς το τίμησαν στήνοντάς του άγαλμα.
Ο Ρόαν Μπάρμπερυ: το άλογο του βασιλιά Ριχάρδου του Β΄. Αναφέρεται σε έργο του Σαίξπηρ.
Ο Κοπενχάγκεν: ήταν το άλογο του Δούκα του Ουέλινγκτον που τάφηκε και αυτό με στρατιωτικές τιμές.
Τα σημερινά άλογα ανήκουν στην οικογένεια Εquus Caballus.
Η σχέση που αναπτύχθηκε ανάμεσα στο άλογο και τον άνθρωπο είναι μοναδική.
Το άλογο αποδείχθηκε η πολυτιμότερη κατάκτηση του ανθρώπου ο οποίος είχε πλήρη συνείδηση αυτού του γεγονότος και γι' αυτό του έδωσε πολύτιμη θέση στη ζωή και στους μύθους του.
Η λέξη "ιππότης", που σήμερα πιστοποιεί την ευγένεια και τους καλούς τρόπους, (και παλαιότερα την τιμή, την ευθύτητα, το σεβασμό και το θάρρος) προέρχεται από το ευγενές αυτό ζώο. Ορισμένες αρχαίες κοινωνίες όφειλαν την ύπαρξή τους και τα κατορθώματά τους αποκλειστικά στο άλογο. Επλασαν μυθικά ζώα όπως τους Κενταύρους, τον Πήγασο και τον Μονόκερο, αποδίδοντάς τους θαυμαστές ιδιότητες.
Διάσημα άλογα
Ο Βουκεφάλας: το άλογο του Μεγάλου Αλεξάνδρου το οποίο φημιζόταν για την ομορφιά του. Ηταν όμως άγριο και ατίθασο και δεν δεχόταν καβαλάρη στην πλάτη του. Ο νεαρός τότε Αλέξανδρος παρατήρησε ότι οι αναβάτες προσπαθούσαν να το καβαλικέψουν με τον ήλιο στην πλάτη του και το άλογο τρόμαζε όταν έβλεπε τη σκιά του στο έδαφος. Ο Αλέξανδρος το έστρεψε προς τον ήλιο και έτσι μπόρεσε να το καβαλήσει. Ο Φίλιππος θαύμασε την εξυπνάδα του γιου του και του το χάρισε. Ο Αλέξανδρος το βάφτισε Βουκεφάλα επειδή το άλογο είχε μεγάλο κεφάλι. Από τότε έγιναν αχώριστοι και ο Βουκεφάλας δεν δεχόταν άλλον αναβάτη εκτός από τον Αλέξανδρο. Πάνω σε αυτό το άλογο, ο Αλέξανδρος έφτασε κατακτητής στα πέρατα του κόσμου. Τόσο πολύ αγαπούσε το άλογό του ώστε, όταν εκείνο πέθανε, έδωσε το όνομά του σε μια πόλη της Ασίας.
Ο Ιντσιτάτους: το άλογο του Ρωμαίου αυτοκράτορα Καλλιγούλα. Λέγεται ότι ο Καλλιγούλας διόρισε το άλογο αυτό στη ρωμαϊκή Γερουσία δίνοντάς του τον τίτλο του Συγκλητικού (Senator). Κανείς βέβαια από τους ευγενείς Ρωμαίους συγκλητικούς δεν τόλμησε να διαμαρτυρηθεί για τη βαρύτατη αυτή προσβολή, για ευνοήτους λόγους.
Ο Ελ Μορτζίλιο: ήταν το αγαπημένο άλογο του Ισπανού κατακτητή Κορτές. Οι ιθαγενείς το τίμησαν στήνοντάς του άγαλμα.
Ο Ρόαν Μπάρμπερυ: το άλογο του βασιλιά Ριχάρδου του Β΄. Αναφέρεται σε έργο του Σαίξπηρ.
Ο Κοπενχάγκεν: ήταν το άλογο του Δούκα του Ουέλινγκτον που τάφηκε και αυτό με στρατιωτικές τιμές.
Πηγή:www.in.gr
.JPG)
